Groepstraining

“Ik ben Delia, ik ben 52 jaar. Ik heb vanaf mijn 15e ongeveer gerookt. Sinds vorig jaar juni 2015 ben ik gestopt daarmee. De aanleiding voor mij was: ik wilde eigenlijk van de verslaving af. Toen uiteindelijk ben ik naar mijn huisarts gegaan, en die kwam met het voorstel om me aan te melden bij de stoppen met roken poli in het ziekenhuis.

Toen ben ik in de groep terecht gekomen. Dat is een groep die bestaat uit een X aantal mensen, ik geloof maximaal 14. Eén keer per maand kom je bij elkaar. Dan kom je om de beurt aan het woord, dan kun je je zegje doen. Waar je last van hebt, waar je tegenaan bent gelopen, wanneer je eventueel moeilijke momenten hebt gehad. En dat is gewoon heel fijn, omdat je… Vanwege je ontwenningsverschijnselen denk je dat je alleen bent, dat jij het alleen zo voelt. Maar dan zit je in zo’n groep en dan hoor je dus dat andere mensen ook gewoon daar last van hebben. En die het op bepaalde manieren toch zien op te lossen, of juist andere dingen gaan doen, die je normaal niet zou doen. Dus die begeleiding vanuit zo’n ziekenhuis, dat is echt zo top. Je kunt eventueel, als je dat wil, medicatie ook krijgen. Wordt ook vergoed, door het ziekenhuis. Dat helpt je ook gewoon een beetje door de eerste moeilijke periodes heen.

Ja inderdaad, het is soms lastig, je hebt soms lastige momenten. Je slaapt eens wat slechter en inderdaad, ja je komt een paar kilo aan. Dat is heel vervelend, maar ja, dat is allemaal maar tijdelijk. Maar wat het voor mij op de lange termijn en gewoon voor de rest, wat het oplevert… Ik ben van die verslaving af! Ik hoef niet meer te kijken, ik hoef niet meer op te letten, ik hoef niet meer te denken: mag ik hier roken? Kan ik hier roken? Waar wordt er gerookt, wie rookt er? Ik hoef niet meer. Ik hoef niet meer de winkel uit en ’s avonds mijn sigaretjes te tellen van: oh, ik heb er nog twee en morgenochtend heb ik niet meer… Ik ben van die verslaving af!”

“Ik ben Romeo en ik ben 55 jaar oud. Ik ben gestopt vanwege een hartinfarct. Het is mij geadviseerd om daarmee te stoppen, met dat roken, wilde ik langer leven. Ik rookte ongeveer 10 shagjes per dag.

Maar ik ben namelijk zo geschrokken daarvan, dat het mij overkomen is, dat hartinfarct. Het besef van: nou dat kan niet zo langer. Na mijn hartinfarct ben ik geadviseerd, via de cardioloog, dat ik naar een rookstop-poli ben toegestuurd. Toen ben ik gecoacht door mijn coach daar. En het is het mij heel goed bevallen. Waarin je heel veel sessies krijgt, delen van ervaringen met elkaar. Dat heeft mij ontzettend geholpen.

Om mezelf te belonen, ging ik vrijdags naar de markt. Ging ik een lekker ‘vissie’ halen voor mezelf. En mijn gezin zei al: “Pap, wanneer ga je stoppen?” Iedere keer van: nou, dat komt nog wel. Dat zet je ook aan denken natuurlijk en dat is nou heel mooi. Het komt nu heel mooi tot z’n beloop nu.

M’n gezin vindt het prachtig. Nadat ik gestopt ben, sport ik drie keer per week. Qua beweging gaat het me veel beter af. Ik heb een betere conditie, ik fiets veel. Dat merk ik dan bijvoorbeeld aan traplopen. Voorheen was traplopen een ‘crime’ voor mij. En nu vlieg ik zo naar boven.  Dat doet me heel goed.

Wie niet met roken roken wilt stoppen, is de sigaar.”