Ervaringen van mensen die gestopt zijn met roken

Cornelie: “Ik heb een biertje gedronken en het is me…”

Vriendin: “En niet gerookt. Ik heb erop gelet. Ze heeft niet gerookt. Ik ben haar eigen oude mattie voor roken en ze heeft niet gerookt.”

Cornelie: “Ik had altijd de associatie met een sigaretje dat is gezellig en ik rook het meeste nou ja als ik er ook een biertje erbij had en een sigaretje, nou dat is gezellig. En als ik nu zeg maar nu ga stappen dan focus ik me meer op mensen die dan dat biertje doen zonder een sigaretje en die het ook gezellig hebben.
Iedereen weet dat roken slecht is en ik heb een dochtertje van vijf en die wil ik oud zien worden, dus moet ikzelf zorgen dat ik oud word. En ik denk niet dat roken een verstandige keuze daarbij is.
Met Stoptober heb ik de laatste poging gedaan en ieder jaar met 1 januari, maar dat doe ik dan altijd 2 januari omdat ik met Nieuwjaarsdag toch op Oudjaarsavond nog wil roken. 2 Januari heb ik het denk twee dagen volgehouden en met Stoptober had ik het een week volgehouden. Maar dan zit je in een café, maar misschien is het nu anders omdat het echt die rookruimte er niet meer is. Zitten toch veel mensen te roken en in die rookruimte is het toch op de één of andere manier was het altijd heel gezellig. Dus ik heb ook al misschien bedacht: misschien moet ik hele nieuwe vrienden gaan zoeken die helemaal niet roken. Dat het makkelijker is om niet te roken als je ook met mensen omgaat die niet roken.
Ik heb niet het gevoel dat ik echt aan die nicotine of zo verslaafd ben, maar misschien ben ik dat wel. Dat zal wel, maar ik heb niet dat ik ga trillen als ik een dag niet rook maar het is gewoon zo de gewoonte. Altijd als ik naar mijn werk rij en als ik terug rij dan rook ik een sigaretje. Ja ik hoop gewoon heel erg dat het gaat lukken, want ik wil gewoon heel graag stoppen. Het is namelijk ook, het is een hele rare gewoonte.”

Cornelie: “Ik wil gewoon echt stoppen maar ik vind het gewoon heel lastig om te stoppen.”

Pauline: “Ja. Hoeveel sigaretten rook je per dag?

Cornelie: “Nou dat verschilt dus heel erg. Kijk vandaag weer twee meer, want nu ben ik hierheen gereden En een sigaretje gerookt.”

Cornelie: “Ja die gedachte aan een sigaret, als je nu een sigaret wilt roken… na drie minuten is dat weer weg. Dat zat ik soms te tellen wanneer die drie minuten weer was afgelopen, maar dat en het is echt zo.”

Pauline: “Ja. Als je dan gaat stoppen, je weet waar die momenten gaan komen. Dan is het goed om te weten wat ga ik doen om me af te leiden. Hoe ga ik dat doen op die vrijdagavond.”

Cornelie: “Ja maar die is het belangrijkste. Hoe ga ik dat doen op die vrijdagavond… als ik dat biertje in mijn hand heb. En mijn ruggengraat is iets slapper.”

Cornlie: “Ik heb een biertje gedronken en het is me…”

Vriendin: “En niet gerookt. Ik heb erop gelet. Ze heeft niet gerookt. Ik ben haar eigen oude mattie voor roken en ze heeft niet gerookt.”

Cornelie: “Het is me gelukt vandaag. Ik had altijd de associatie met een sigaretje, het is gezellig en ik rook zo nou ja het meest als ik er ook een biertje erbij had en een sigaretje, nou dat is gezellig. En nu als ik zeg maar nu ga stappen dan focus ik me meer op de mensen die dan dat biertje doen zonder een sigaretje en die het ook gewoon gezellig hebben, want dat kan best wel. Het zit gewoon in je hoofd.”

Cornelie: “Van het Rode Kruis ziekenhuis heb ik een boek meegekregen. Dat boek heb je misschien ook al eerder gezien. Dat lag op tafel bij Pauline. En het boek heet: Nederland stopt met roken. Er staan ook wel dingen in die je niet weet. Ik dacht altijd: nou van roken daar zit teer in dat is slecht, daar krijg je longkanker van, maar in zo’n sigaret zitten toch nog wel veel meer dingen die ook heel slecht en smerig zijn waarvan je eigenlijk dan ook denkt van: ja je bent toch gek ook dat je dat tot je gaat nemen.”

Pauline: “Deze stofjes worden er ook mede ingedaan om het roken mogelijk te maken en heel veel stofjes zijn bedoeld dat je die rook wel kan inhaleren. Dus dat je longen wat rustiger te maken…Dat je niet gaat hoesten.”

Cornelie: “Toen heb ik op dinsdagmiddag nu drie weken geleden heb ik mijn laatste sigaret ’s middags gerookt. Ik heb nooit een sigaret in mijn handen meer gehad. Het enige wat vies is. Gewoon kijken naar mensen die kijken naar mensen die niet roken of nooit gerookt hebben dat die ook gewoon, dat die een normaal leven kunnen leiden zonder die sigaret. Dus waarvoor zou jij die sigaret nodig hebben om iets te doen, want je hebt die sigaret nergens voor nodig. En je moet voor jezelf proberen die gewoontes te doorbreken. En als je dan begint met ééntje, met mij was het dus altijd die sigaret in de auto naar werk toe of zodra ik in mijn auto stapte stak ik eigenlijk een sigaret op. Dat vond ik heerlijk, muziekje aan sigaretje erbij en een beetje zo toeren. Nou ja als je die gewoontes een beetje eruit fietst dan ben je ook al een heel eind op weg.”

Joris: “Ik heb vrijdag een feestje gehad in een café en ik kreeg een sigaret aangeboden. Ik heb ‘ja’ gezegd. Ik moet bekennen ik heb ervan genoten. Er zit gewoon een verslaafde jongen in mij die heel erg trekt aan die sigaretten nog gewoon.”

“Als ik ’s ochtends opsta eigenlijk het eerste wat ik doe is een pot koffie zetten en een sigaretje roken. Ik vind dat ook gewoon fijn. Dan sta ik daar alleen buiten, ik kijk om mij heen, ik zie de lucht, ik zie de vogels, ja dat zijn wel ritueeltjes die erbij horen bij mij zeg maar. Ik werk als psychiatrisch verpleegkundige bij de Hollandse Poort in Eindhoven. Volgens mij alle cliënten zo ongeveer waarmee ik werk die roken en het is natuurlijk heel makkelijk om samen met de cliënt een sigaretje te gaan roken in plaats van tegenover elkaar aan tafel te gaan zitten want dat heeft gelijk lading. Terwijl als je samen langs elkaar loopt dat praat veel makkelijker en dat sigaretje helpt daar enorm bij. Verslaving is iets dat je eigenlijk van iets, een middel of iets afhankelijk bent en daar eigenlijk niet zonder kan en zonder wil en dat het in je hoofd blijft spoken. En dat is als je op een trein staat te wachten, als ik onderweg naar mijn werk fiets. Ja, ik heb heel veel van die momenten dat ik denk: hier hoort een sigaretje bij. Ik weet mijn moeder had vroeger, of mijn ouders, zo’n potje met sigaretten. Dat was heel gewoon als er bezoek was dan stonden er sigaretten en sigaren op tafel. En ja dan bietste ik er weleens een uit en toen was ik een jaar of dertien, veertien denk ik. Dat vind ik heel erg vies. En ik heb alleen maar gehoest maar toch is dat dan interessant. En ik denk vanaf mijn zestiende, zeventiende dat ik echt wel dagelijks ben gaan roken. Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. En ja, daar moet iets voor in de plaats komen en wat dat dan gaat zijn en hoe dat gaat lopen en hoe moeilijk dat gaat worden, ja dat vind ik wel heel spannend. Het is me nog nooit gelukt en ik zou het heel mooi vinden als ik het op deze manier wel zou lukken.”

Pauline: ”Hé Joris.”

Joris: “Hé goedemorgen.”

Pauline: “Op een schaal van 0 tot 10 mag je aangeven hoe graag je wil stoppen met roken?”

Joris: “Een acht denk ik.”

Pauline: “Een acht.”

Joris: “Ik vind het retespannend maar ook omdat ik eigenlijk al voor mijn gevoel mijn hele leven rook en geen idee heb hoe het leven eruit gaat zien. En daar kijk ik naar uit en daar zie ik tegenop moet ik bekennen.”

Pauline: “Ja. Waar zit jouw vertrouwen op dit moment dan als je mag inschatten?”

Joris: “Op een zes.”

Pauline: “We werken met het boek “Nederland stopt met roken’. Achterin staat een plan, dat krijg je van mij op papier mee. De bedoeling is dat je stoppen met roken goed gaat voorbereiden.”

Joris: “Ja, dan gaat het eigenlijk zo’n beetje beginnen. Dan kom je op een longafdeling en dan denk je: een longafdeling dat is echt niet oké, daar het ik niks te zoeken want ik voel me eigenlijk best oké. Nou ja, het gesprek over roken, nou ja goed dan gaat er een periode overheen waarin je een plan moet maken van hoe ga je dat doen, wat zijn je valkuilen en daar ben ik best we druk mee bezig geweest. Ik heb het idee dat ik thuis mijn dingetjes wel redelijk geregeld heb maar op mijn werk vind ik het best wel lastig omdat ik werk met mensen met een verslaving, mensen die zelf roken waarbij het heel gemakkelijk is om samen met een cliënt een sigaretje te roken. Dus …”

Pauline: “Dit is de nicotinespiegel en het bloed bij iemand die rookt. Wat je ziet is dat heel erg op en neer gaat. Wat gebeurt er nou? Als je een sigaret opsteekt, gaat de nicotine direct naar de hersenen binnen een paar seconden. De fabrikant heeft onder andere ammoniak aan de tabak toegevoegd om dit zo snel mogelijk te laten plaatsvinden. Hoe sneller, hoe verslavender. Op het moment dat het in de hersenen komt, komt er een stofje vrij, dopamine. Op het moment dat je hem uitdoet, zakt direct de spiegel weg. Binnen een half uur heeft je lichaam last van ontwenningsverschijnselen. En zo ben je eigenlijk de hele dag bezig die ontwenningsverschijnselen aan het wegroken. “

Joris: “De coach werkt wel want die zet de dingen voor mij wel op scherp. En dat is ook wel wat ik echt nodig heb.

Pauline: “Is roken gezellig?”

Joris: “Ik vind van wel, ja.”

Pauline: “De situatie is gezellig. Je hebt altijd gerookt, dus je krijgt op het moment dat je die gezelligheid voelt, krijg je dat belletje roken. Maar uiteindelijk doet die sigaret natuurlijk helemaal niks.”

Joris: “En daar liggen vooral mijn valkuilen. En ik heb ontdekt dat ik mijn collega’s eigenlijk vooral heel hard nodig heb de komende tijd. Nou ja, ik heb dat bij een eerdere poging dat ik op mijn werk was, ik zeg: ik heb nu zucht. Ik heb zin om jou te slaan maar ik doe het niet. En dan ja, dan bespreek ik dat met een collega en dan gaat het ook weer over.”

Pauline: “Ja, de trek die komt maar die gaat ook weer.”

Joris: “Dat weet ik.”

Pauline: “Dat duurt…”

Joris: “Drie minuten.”

Pauline: “Drie minuten ja. Het is goed om te kijken van wat kan ik hier nou doen om doorheen te komen. Dat kan een slokje water zijn,  ik zeg al bijt je in een citroen maar die gedachte moet even weg maar in verschillende situaties moet je verschillende dingetjes bedenken. Dus het helpt inderdaad om een collega om hulp te vragen. Die je even afleidt.”

Joris: “Dus morgenavond hebben wij, of morgen de hele dag hebben we teamdag. Gaan we ’s middags leuke dingen doen en ’s avonds gaan we een hapje eten en misschien nog een biertje drinken en een dansje wagen en ja goed dan wordt het mijn laatste dag dat ik rook. En woensdag wil ik wakker worden en wil ik een niet-roker zijn.”

Joris: “Ja, hallo allemaal, ik ben dus vandaag een week gestopt met roken. Ik moet bekennen, ik vind het heel erg pittig vooral de eerste dagen waren echt rampzalig. Op die momenten van zucht dan kan ik echt wel door de grond gaan van ellende eigenlijk. Ja, dan weet ik dat dat twee, drie minuten duurt en dat dat dan weer overgaat maar ik vind het heftig. Op dat soort momenten voel ik me echt heel erg zwak en ellendig en ja, dan wacht je maar tot het voorbij gaat of je zoekt wat afleiding en ik benoem het aan collega’s maar ik moet bekennen ik word er af en toe helemaal gek van. Ik heb vrijdag een feestje gehad in een café, daar ben ik echt bewust de hele avond binnen geweest. Dat ging eigenlijk heel erg goed en ’s avonds gingen we naar huis en daar stonden we nog te kletsen met wat mensen en ik kreeg een sigaret aangeboden. Ik heb ‘ja’ gezegd. Ik moet bekennen ik heb ervan genoten.”

“Er zit dus een verslaafde jongen in mij die heel erg trekt aan die sigaretten nog gewoon en dat is niet morgen opgelost.

Vooral thuis heb ik het echt moeilijker dan op mijn werk. Dat had ik niet verwacht. Ik werk in de psychiatrie waar veel mensen roken. Maar ik kan daar ook wel gewoon bij collega’s zeggen hoe ik me voel en er is begrip en afleiding en thuis ja vooral als ik alleen ben dan denk ik: zoek het uit, ik ga gewoon weer beginnen. Maar dat heb ik tot dusver nog niet gedaan dus daar ben ik eigenlijk best trots op, maar leuk is anders.

Ik blijf gewoon gestopt met roken en ik heb het idee dat ik sterker moet worden en makkelijker ‘nee’ moet kunnen zeggen en ja, zeker in bepaalde situaties vind ik dat nog lastig omdat er nog een verslaafde jongen zit die denkt: oh, dat is een mooi moment. En ik kan daarna wel weer de draad oppakken maar ja, ik weet dat ik het mijzelf steeds moeilijker maak dus ja, die verslaafde jongen moet gewoon langzaamaan verdwijnen denk ik. Maar ik denk voor mij dat het gewoon tijd nodig heeft om sterk te worden en om de ballen te hebben die ik nodig heb, zeg maar.

“Ik ben Delia, ik ben 52 jaar. Ik heb vanaf mijn 15e ongeveer gerookt. Sinds vorig jaar juni 2015 ben ik gestopt daarmee. De aanleiding voor mij was: ik wilde eigenlijk van de verslaving af. Toen uiteindelijk ben ik naar mijn huisarts gegaan, en die kwam met het voorstel om me aan te melden bij de stoppen met roken poli in het ziekenhuis.

Toen ben ik in de groep terecht gekomen. Dat is een groep die bestaat uit een X aantal mensen, ik geloof maximaal 14. Eén keer per maand kom je bij elkaar. Dan kom je om de beurt aan het woord, dan kun je je zegje doen. Waar je last van hebt, waar je tegenaan bent gelopen, wanneer je eventueel moeilijke momenten hebt gehad. En dat is gewoon heel fijn, omdat je… Vanwege je ontwenningsverschijnselen denk je dat je alleen bent, dat jij het alleen zo voelt. Maar dan zit je in zo’n groep en dan hoor je dus dat andere mensen ook gewoon daar last van hebben. En die het op bepaalde manieren toch zien op te lossen, of juist andere dingen gaan doen, die je normaal niet zou doen. Dus die begeleiding vanuit zo’n ziekenhuis, dat is echt zo top. Je kunt eventueel, als je dat wil, medicatie ook krijgen. Wordt ook vergoed, door het ziekenhuis. Dat helpt je ook gewoon een beetje door de eerste moeilijke periodes heen.

Ja inderdaad, het is soms lastig, je hebt soms lastige momenten. Je slaapt eens wat slechter en inderdaad, ja je komt een paar kilo aan. Dat is heel vervelend, maar ja, dat is allemaal maar tijdelijk. Maar wat het voor mij op de lange termijn en gewoon voor de rest, wat het oplevert… Ik ben van die verslaving af! Ik hoef niet meer te kijken, ik hoef niet meer op te letten, ik hoef niet meer te denken: mag ik hier roken? Kan ik hier roken? Waar wordt er gerookt, wie rookt er? Ik hoef niet meer. Ik hoef niet meer de winkel uit en ’s avonds mijn sigaretjes te tellen van: oh, ik heb er nog twee en morgenochtend heb ik niet meer… Ik ben van die verslaving af!”

“Mijn naam is Michael, ik ben 29 jaar. Sinds kerst 2014 ben ik gestopt met roken. Ik heb tien jaar lang gerookt, op de dag af. Ik rookte zware shag, denk wel 25 peuken per dag. Ik ben in één keer gestopt. Had gewoon de behoefte niet meer om te roken. Ook kreeg ik van mijn kinderen en mensen om mij heen wat vaker de opmerking: ‘Het stinkt, je ruikt naar sigaretten, vies’. Dan ga je toch nadenken. Hoe ga ik hun uitleggen dat het niet goed is als je zelf elke dag naar de rook stinkt. Plus het feit dat ik familie verloren heb door het roken. Dan denk je gewoon bij jezelf: je bent er verdrietig omdat je je familie kwijtraakt, maar je bent zelf hard op weg om de volgende te worden…

Dat heeft me eigenlijk doen besluiten om gewoon in een keer te stoppen. De eerste twee weken, drie weken wist ik echt niet wat me overkwam. Ik kreeg last van zweten, een soort paniekachtige gevoelens… Wist echt niet wat er gebeurde. Ik had nooit verwacht dat door roken zou komen. Dat als je ging stoppen, het zo zou voelen.

Uiteindelijk heb ik het gewoon volgehouden en probeerde er niet meer aan denken. Uiteindelijk zijn de klachten die je krijgt van het stoppen met roken minder erg, als de klachten die je gaat krijgen als je blijft roken. En daar ik mijn eigen aan vastgehouden. De laatste poging en eigenlijk dat het gelukt is, heb ik ook niemand verteld, zo van: ‘Joh, ik ga stoppen.’ Ik heb het gewoon gedaan, niet meer gerookt. En als iemand vroeg van: ‘Joh, moet je niet roken?’, zei ik: ‘Nee, ik rook niet meer’.

Ik ga nooit meer roken. Eén ding is zeker ik ga echt nooit meer roken.”

“Ik ben Wilfred, ik ben 53 jaar en van beroep ben ik vrachtwagenchauffeur. Ik rookte omdat ik de hele dag de gelegenheid had om te roken. Meer als een pakje zware shag per dag. In september 2014 was ik er helemaal klaar mee en had ik besloten om mee te doen aan Stoptober 2014. Omdat op 27 september m’n shag op was, ben ik een paar dagen eerder gestopt. En tot op de dag van vandaag, ben ik er niet meer aan begonnen. Ik moet zeggen, het voelt goed. En ik kan het, dus u kunt het ook.

Toen ik een jaar was gestopt met roken was er op televisie een actie van Natuurmonumenten waarbij ik een boom heb geplant op 7 november in 2015. In het parkbos ‘de Haar’ in Haarzuilens. Die boom heb ik geschonken aan de kleinkinderen van mijn vriendin.

Inmiddels ben ik al bijna anderhalf jaar gestopt.  En voor mijn gezondheid heeft het alleen maar voordelen: je hebt meer lucht. Je beweegt makkelijker. In het begin kom je wel wat aan, maar daar kunt u ook wat aan doen om het er weer af te krijgen. U zal dan zien; uw gezicht glanst, uw lichaam voelt anders aan. En om dat te bereiken, zou ik maar stoppen.”

“Ik ben Maxine en ben 29. Ben begonnen met roken toen ik 14 jaar was. Dat was eigenlijk omdat ik het stoer vond. Ik vond het spannend om iets nieuws te ontdekken en mijn vriendinnen deden het eigenlijk ook allemaal. Vandaar dat ik toen begonnen ben.

Ik kreeg op een gegeven moment griep. Had daarbij ook keelpijn, wat in combinatie met roken van een sigaret niet heel erg succesvol is. Toen had ik zoiets van: ik ga kijken hoe lang ik het volhoud om niet te roken. Dat is op een gegeven moment drie dagen geworden en toen een week. Toen dacht ik: ik stop er gewoon mee.

Ik wilde ook graag kinderen. We hadden een kinderwens, mijn vriend en ik. Het is natuurlijk algemeen bekend dat het tijdens de zwangerschap echt heel erg slecht is om te roken. Dit wilde ik ook sowieso niet doen, dat wist ik al zeker. Daarom vond ik het een goed idee om dat van te voren al te doen. Zodat ik gezond de zwangerschap in zou kunnen gaan en de baby de meeste kans kon geven om gezond de wereld te komen.

Mijn vriend rookte nog toen ik zwanger was. Op een gegeven moment is hij stiekem gestopt eigenlijk. Hij wilde geen rokende vader zijn. Met een kinderwagen in de ene hand en een sigaret in de andere hand. Omdat hij ook gewoon gezond wilde zijn. En als hij zijn baby in z’n armen had, wilde hij gewoon fris ruiken; niet met rokerige handen de pasgeboren, pure baby in z’n armen houden. Dus het feit dat dat mijn vriend niet meer rookte, dat heeft mij op zwakke momenten er ook wel doorheen gesleept.”

“Ik ben Samia en ik ben 29 jaar oud. En ik ben nu anderhalf jaar gestopt met roken. Ik rookte anderhalf pakje sigaretten per dag. Ik ben wel vaker gestopt geweest met roken, tijdens m’n zwangerschap. Maar de echte aanleiding, dat ik het wilde stoppen met roken, is dat mijn vader is overleden aan longkanker.

Toen ben ik gaan afbouwen met zuigtabletten. Dat werkte echt heel goed en daar heb ik m’n tijd wel voor genomen. Ik denk dat ik daar in totaal drie maanden over heb gedaan. De eerste maand heb ik de sigaretten afgebouwd, dus ik rookte toen ook nog wel twee à drie sigaretten per dag. De truc is er echt niet aan denken, ook niet aan het stoppen denken. Gewoon helemaal niet aan sigaretten denken.

M’n handen trillen niet meer en als ik heb ergens lang zit, heb ik niet zo’n knellend gevoel in mijn buik. Wat mij dus rustiger houdt, maar dus ook geconcentreerder. Dat knellende gevoel was dus ‘rookdrang’,  maar dat weet je echt pas achteraf. Ik heb echt gedacht dat ik een angststoornis had. Nu ik ben gestopt met roken, denk ik: het was echt roken, het was echt de nicotine.”

“Ik heet Maarten, ben dertig jaar en woon in Haarlem. Ik ben denk ik op m’n dertiende/veertiende achter het fietsenhok begonnen met roken op de middelbare school. Ik ben nu dertig en ben nu constant gestopt en ben ik weer gaan roken. Vooral als je net gestopt bent dacht ik: oh nee, ik moet gaan roken weer want ik kan eigenlijk niet zonder. En sociaal is het onhandig als je niet rookt. Ik heb volgende week dat feestje en dan is het wel heel leuk als ik dan gewoon rook. Maar eigenlijk zijn dat gewoon dingen die je steeds beter leert te negeren, dat soort gedachtes.

Dus ik denk dat ik ondertussen wel een soort van expert van stoppen met roken ben. Dat maakt het ook wel weer moeilijk, want dat ik ook weer heel makkelijk begin. Omdat ik denk dat ik ook weer heel makkelijk kan stoppen. Dat is dan ook weer zo’n valkuil. Ik was weer begonnen toen ik bijna dertig werd. In de zomer, dan werk ik heel veel. De zomer was weer voorbij en toen viel er heel veel stress van me af en toen ben ik weer gestopt. Dat was een mooi moment dat ik even niet zoveel om handen had, om weer rustig en gezond te gaan leven. Om weer een beetje te gaan sporten, gezond eten en dat soort dingen. Het was een mooi moment om te stoppen voor mij.

Ik dacht altijd: ik ben een roker, dat is mijn identiteit. Maar dat is helemaal niet zo. Je kan gewoon alles doen wat je normaal doet. Maar dan zonder te roken.”

“Ik ben Paul. Ik ben begonnen met roken toen ik 12 was. Rookte van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat door, was geen sociale of gezelligheidsroker, echt een flinke doorpaffer. Ik ben gestopt rond mijn 28e, weer begonnen op mijn 29e, weer gestopt op mijn 30e, weer begonnen op mijn 31e… En uiteindelijk ben ik gestopt op mijn 33e, omdat mijn vrouw in verwachting raakte van ons kind. Ik wilde beslist niet dat mijn kinderen zouden roken.

Wat ik geleerd heb is dat het belangrijkste, het verschil tussen stoppen met een volledige motivatie of stoppen met een halve motivatie: alle keren dat ik gestopt ben met een halve motivatie vond ik het tobben. En de laatste keer ben ik gestopt en was het geen enkel probleem. Ik heb er niet meer naar getaald, naar sigaretten. Dus ik denk: als je wil stoppen met roken, dan moet je onderzoeken wat je nog steeds aantrekkelijk vindt in het roken. Dat is van alles. Ik was gehecht aan mijn merk bijvoorbeeld. Absurd natuurlijk, maar ik was gehecht aan mijn merk. Het is een goeie vriend waar je even pauze mee neemt, er zijn allerlei dingen waar we aan gehecht zijn. Ik in ieder geval. Dus dat moet je voor jezelf helder hebben als je wil stoppen. Pas als je dat werkelijk helder hebt en je wil echt stoppen, dan is het geen probleem.”

“Hi, ik ben Melissa, ben 21 jaar oud.  Ik heb een pakje per dag gerookt. Misschien iets meer zelfs en met op stap gaan nog veel meer. Ik woon sinds een paar maanden op m’n eigen. Ik kom erachter dat het heel veel geld kost. En dat vind ik echt zonde. Dat is mijn reden dus waarom ik stop.

Op een dag ging ik naar de dokter toe, voor een andere reden. Toen zag ik op een beeldscherm staan over stoppen met roken. Dat je een cursus kan volgen met een groep. Ik ben toen thuis gaan nadenken. Ik dacht; ik wil wel meer informatie. Daarna ben ik de dokter gaan bellen. Heb toen een afspraak gemaakt voor meer informatie. Ik een folder gekregen van hun en heb gebeld voor een afspraak. Toen ben ik die cursus gaan volgen. Dat is gewoon een groep, met groepslessen.

In het begin moest ik wel lachen. Zag een heleboel oudere mensen en ik dacht: oh jee. Maar het was echt supergezellig. Ze vonden het ook heel goed, dat ik, iemand van eenentwintig daar kwam. Veel mensen willen misschien nog niet stoppen. Maar ik was er echt klaar voor. Het was ook echt heel leuk,  want je motiveerde elkaar ook. Sommige mensen hadden hele emotionele verhalen. Waarvan ik dacht: wow, das wel echt een goeie reden om te stoppen. Het was dus ook echt heel gezellig. En je had ook een maatje waar je elke dag mee belde. Als het dan even niet goed ging, of tips en elkaar motiveren. Zo kwam je er echt wel doorheen.

Ik slikte ook medicijnen, pilletjes. Dat heeft me ook nog goed geholpen. Na twee weken was ik gestopt. Iedere week die ik gestopt was hield ik ook echt bij. Omdat ik zo trots op mezelf was. Ik ging dingen kopen voor in m’n huisje. Dat liet ik dan ook aan mensen zien van: kijk dit heb ik gekocht, omdat ik nu gestopt ben met roken en zoveel geld overhoud. Zo ging ik om de zoveel tijd me eigen belonen. En zo hield ik het ook wel echt vol.”

“Ik ben Freddy en ik ben tweeënnegentig jaar. En ik heb mijn hele leven bijna gerookt. Ik rookte zoveel dat ik stak de ene sigaret met de ander aan. Maar ik inhaleerde niet. Maar dat maakt niet uit, de stoom sloeg zowat uit m’n hoofd. Het was verschrikkelijk.

Totdat ik op een gegeven moment een rare ziekte kreeg. Ik was op dat moment in Afrika. En ik merkte dat ergens bloed uitkwam. Toen dacht ik: dat is geen goede zaak. Op een gegeven moment ging ik op m’n knietjes. En ik zei: ‘God, als ik geen kanker heb, rook ik nooit meer. En ook als ik dat heb, maar ik haal het.. dan wil ik U graag bedanken.’ En het is echt heel erg als je zoiets hebt. Ik ben naar de dokter gegaan. En ik had kanker. Ik ben van de één op de andere dag gestopt. Nou ja, daar zit ze dan met tweeënnegentig jaar. Dit gebeurde in ’93/’92, omdat ik het aan iemand beloofd had die hoger stond dan ik.
Misschien is het een voorbeeld om er vanaf te komen dat je het aan iemand beloofd waar je van houdt. Dat zou dan misschien voor een keertje voor een ander ook wel lukken.”

“Ik ben Romeo en ik ben 55 jaar oud. Ik ben gestopt vanwege een hartinfarct. Het is mij geadviseerd om daarmee te stoppen, met dat roken, wilde ik langer leven. Ik rookte ongeveer 10 shagjes per dag.

Maar ik ben namelijk zo geschrokken daarvan, dat het mij overkomen is, dat hartinfarct. Het besef van: nou dat kan niet zo langer. Na mijn hartinfarct ben ik geadviseerd, via de cardioloog, dat ik naar een rookstop-poli ben toegestuurd. Toen ben ik gecoacht door mijn coach daar. En het is het mij heel goed bevallen. Waarin je heel veel sessies krijgt, delen van ervaringen met elkaar. Dat heeft mij ontzettend geholpen.

Om mezelf te belonen, ging ik vrijdags naar de markt. Ging ik een lekker ‘vissie’ halen voor mezelf. En mijn gezin zei al: “Pap, wanneer ga je stoppen?” Iedere keer van: nou, dat komt nog wel. Dat zet je ook aan denken natuurlijk en dat is nou heel mooi. Het komt nu heel mooi tot z’n beloop nu.

M’n gezin vindt het prachtig. Nadat ik gestopt ben, sport ik drie keer per week. Qua beweging gaat het me veel beter af. Ik heb een betere conditie, ik fiets veel. Dat merk ik dan bijvoorbeeld aan traplopen. Voorheen was traplopen een ‘crime’ voor mij. En nu vlieg ik zo naar boven.  Dat doet me heel goed.

Wie niet met roken roken wilt stoppen, is de sigaar.”

“Hoi, ik ben Francisca. Ik ben 48 jaar. En ik ben inmiddels al vierenhalf jaar gestopt met roken. En daar ben ik heel blij mee.
Hoe kwam dat nu, dat ik stopte met roken? Wij waren op Schiphol en kwamen terug van een leuke vakantie. Je zit dan een aantal uren in het vliegtuig. En je komt dan het vliegtuig uit, komt op Schiphol. En ik rook zeg maar, de rook van de sigarettenlucht. En ik denk echt letterlijk: ik gooi m’n tas uit m’n handen. En ik ren naar die rookruimte toe. Toen dacht ik: ‘Ja dit kan gewoon niet. Dit is absurd’. Roken mag niet je leven beheersen. Het moet iets fijns zijn. Nou, dat was het niet meer.

Hoe ben ik gestopt? Ik ben gestopt middels telefonische coaching. En dat mag je één keer per week doen en dan zeven keer achter elkaar. En dat heeft mij énorm geholpen. Want ze helpt je door de moeilijke momenten heen. Rokers en moeilijke momenten, dat weten we allemaal, dat is na het eten. Want die zijn dan ‘Oh zo fijn’. Dan kon ik de coaching bellen. En dan stimuleerde zij mij weer om het te laten. En dat ging hartstikke goed.

Maar mijn gouden tip is wel: ‘Je moet er tussen je oren klaar voor zijn’. Want als je er ‘tussen je oren’ niet klaar voor bent dan helpt eigenlijk geen één hulpmiddel. Maar mijn hulpmiddel was echt de coaching-lijn. Perfect!”

“Mijn naam is Manuela en ik ben 53 jaar. En ik ben in 2012, in de zomer, ben ik gestopt met roken. De enige aanleiding was dat ik er gewoon genoeg van had. Ik wilde niet meer. En eigenlijk heeft het me niet zoveel moeite gekost. Het enige wat ik nu anders doe, is dat ik niet altijd meer bezig ben met roken.

Ik denk er ook helemaal niet meer aan. En ook in het begin toen ik ben gestopt, heb ik eigenlijk helemaal niet zoveel aan gedacht. Er waren bepaalde momenten, bijvoorbeeld af en toe na het avondeten, dat ik dacht: nou, nu zou ik wel willen roken. Maar als je daar dan verder niets mee doet, dan is dat eigenlijk heel snel voorbij.

Het heeft voor mij persoonlijk, qua gezondheid natuurlijk heel wat opgeleverd. Want het is natuurlijk veel gezonder om niet te roken dan wel te roken. En eigenlijk qua moeite, dat heb ik bijna niet gehad. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders.”

“Ik ben Willemijn, 29 jaar en ik ben nu zo’n drie maanden gestopt met roken. De eerste maand heb ik dat met behulp van pleisters en kauwgom gedaan. Voor m’n zelfvertrouwen en ook het toch nog binnenkrijgen van nicotine en het op die manier af te kunnen bouwen. Dat heeft voor mij heel goed gewerkt.

Afleiding is denk ik écht wel heel belangrijk. Mede ook met de kinderwens, op zoek naar een huis, een nieuwe baan. Je zou denken dat het meer stress zou geven. Maar het was eigenlijk meer afleiding dan stress.

Ik rookte zo’n 22 sigaretten per dag. Dat is een ‘large’ pakje. Dat scheelt ook een hoop geld. Nu houd ik in de maand flink wat geld over. Alles ruikt ook lekkerder, ik bedoel, m’n haar, m’n auto stinkt niet meer zo. Dat is toch wel heel fijn.

Als tip kan ik je vertellen, wat hielp bij mij: afleiding is gewoon heel belangrijk. Wees niet bang om advies in te winnen van anderen. Daardoor ben ik ook gestopt met met pleisters en kauwgom. Dankzij het advies en het heeft bij mij heel goed geholpen. En het vooruitzicht dat je meer geld overhoudt is natuurlijk ook wel echt heel fijn. Zie dat als een motivatie.

Uiteindelijk… ik mis het nu niet meer, na drie maanden al niet meer. Afleiding is denk ik het beste wat je kan zoeken op het moment als je het even moeilijk hebt. Dan is het na een minuut, vijf minuten, ben je het alweer vergeten. En bij het volgende momentje gewoon weer precies hetzelfde doen en blijf er voor gaan. En dan moet het lukken. Hoop ik… voor mij ook.”

“Mijn naam is Suvada. Ik ben 57 jaar oud. Ik heb vijfentwintig jaar gerookt. Sinds twee maanden geleden, ben ik gestopt. Ik was aan het werk en moest ik buiten roken. En ik werk als receptioniste. En moet ik altijd telefonisch bereikbaar zijn. Voor mij was het moeilijk om een plek te vinden, waar kan ik een sigaretje rustig kon roken. Om ook bereikbaar te zijn. Na de lunch, ben ik naar beneden gegaan, sigaret gerookt. Het was 17 maart toen ik boven kwam. Toen dacht ik eigenlijk: ‘Waarom doe ik dat?’

Ik heb twee kleine kinderen. En elke keer als ik een sigaretje aansteek, stellen ze de vraag: ‘Waarom rook je?’ ‘En wanneer ga je stoppen?’. Daar kon ik geen antwoord op geven. Want mijn man is twintig jaar geleden, aan longkanker overleden. In die periode heb ik gesprekken met een arts gehad. Toen zei hij tegen mij: ‘Is het ook niet een reden voor jou om eventjes te denken: ‘Ja, ik stop nu?’ Want jij hebt gezien wat er met hem gebeurd is. En ze hebben een biopsie gedaan, en de kanker van hem was puur van het roken. Maar in die periode heb ik gewoon gezegd: ‘Nee dat kan ik niet’.

En die gedachte dat als je het moeilijk hebt, dat één sigaretje roken je helpt. Dat is gewoon echt iets, wat niet waar is! Het is gewoon iets wat mensen echt denken. Maar in principe is het niet zo.

En ik denk, om makkelijk te stoppen, om je gewoontes te doorbreken. En bedenken dat je bezig bent met je handen bijvoorbeeld. Dat je iets doet. Dat je niet een sigaret kan aansteken. En dat je gewoon veel meer actiever bent. Met sporten en zulke dingen. Dat zal je heel veel helpen.”

Rein is nu 6 maanden gestopt met roken en gaat voor PUUR. Hij heeft betere dagen maar ook mindere dagen gekend. ‘Er is altijd wel een reden om te blijven roken, maar er zijn meer redenen om te stoppen met roken.’ Ontdek hoe Rein de afgelopen maanden ervaren heeft en ga ook voor een PUUR rookvrij leven.

(Een zachtblauwe lucht.)

REIN: Ik denk wel dat je als roker altijd verslaafd blijft maar het is op een gegeven moment wel die knop die omgezet moet worden van ik rook niet meer, punt.

(Beeldtekst: Rein. 6 maanden PUUR. Rein draagt een leren schort.)

GEKLIK VAN EEN CAMERA

Als ik dan ergens mee bezig was, dan dacht van: joh, hoe los ik dat op?
Dat was voor mij altijd wel het moment om een sigaret erbij te pakken.
Er is altijd wel een reden om te blijven roken maar er zijn meer redenen, vind ik, om te stoppen met roken.

(Met een hamer geeft hij een metalen plaat vorm.)

Want ik heb dan een hartstilstand gehad in 2015.
Dat heeft een ongelooflijk vette impact gehad op ons leven, eigenlijk.
In het begin, toen ik thuiskwam toen keek ik altijd nog voordat ik ging slapen keek ik nog even naar het streepje licht dat door het gordijn heen kwam.
Zo van: nou, ik hoop dat ik dat morgenochtend weer zie.

(Rein neemt een foto van iets in de lucht.)

Nadat ik die hartstilstand had gehad, toen heb ik drie maanden niet meer gerookt.
Toch ben ik er weer in getrapt om het toch weer wel te doen.
En iedere keer als ik voor mezelf een peuk opstak, dan had ik zoiets van gadverdamme, ik wou dat ik er eens een keer van af kon blijven.
Het ging ten koste van mijn gezondheid
Maar als je de wil hebt, echt de wil hebt om te stoppen, dan lukt het wel.
En ik heb ook moeilijke momenten gehad in die tussentijd.
En dan zeg ik ook tegen mezelf, als ik dan trek heb in een sigaret, van ik doe het niet.
Ik doe het niet.
Ik rook niet, ik doe het gewoon niet, punt.
Ik heb nicotinepleisters gebruikt.
Dat heeft wel wat geholpen, denk ik want je krijgt toch een bepaalde hoeveelheid nicotine in het lijf.

(De hamer tikt op de plaat.)

En nu ben ik een goed halfjaar verder, een dik halfjaar en, euh het bevalt me prima.
En ik heb ook niet zo van: ik wil een sigaret, of wat dan ook.
Ik ben er gewoon van af.
Ik voel dat ik een wat betere conditie heb, ik heb meer lucht, weet je en dat is toch ook wel weer heel wat waard.
Ik heb wel zoiets van: pluk de dag, hè.
Er zijn betere dagen bij en mindere dagen, maar ik geniet er toch nog iedere dag van.

(Het logo van PUUR. Beeldtekst: puurrookvrij.nl.)

Daarom besloot Laura te stoppen. Gelukkig wilde haar man meedoen. Ze stopten samen met roken en Laura zocht hulp. Nu is ze PUUR en weer in lijn met wie ze wilden zijn.

Kevin vond het moeilijk om alleen te stoppen. Elk jaar bedacht hij om te stoppen met roken, maar dan had hij weer andere dingen aan zijn hoofd en pakte hij snel weer een sigaret. Hij heeft hulp gezocht en gaat nu voor PUUR. ‘Ik merk dat Jazzlyn heel trots op mij is, doordat ze vol liefde naar me kan kijken.’

Het eerste halfjaar na de geboorte van zijn eerste kind rookte Bob nog. Hij probeerde het niet te doen waar de kinderen bij waren, maar wist wel dat hij stonk als hij weer terug kwam.  Op een gegeven moment zette hij de knop om.